Amygirl

Güzel gidiyor :) bu bombacı Joker gibi bir şey çıkarsa süper olur :D U.P 'nin de ne olduğunu anlamış olduk böylece :D Ps: Gerçekten bir editöre ihtiyacın var :D

Seher sevmemişti ama ben bayıldım mesaj sesim bu: http://www.zedge.net/ringtone/979476/?cep=13 Çok tatlı yaa :D :D

Geçenlerde saymıştım 80'i geçiyordu ama köklü bir anime izleyicisi olarak görmüyorum maalesef kendimi :D Forumda benden daha fazla izlemiş olanlar var... Sanki bana moruk demeye calışmışsın ya neyse <_<

Korktuğum admin balık burcu muymuş :o :o Artık korkmam :P :D Doğum günün kutlu olsun Ezgi :D Ercaaaan sana sesli gülüyorum :D Aynen böyle :D

Nandeee :o ne istediniz animeden neden böyle oluyor ki :(

Onu iki günden beri bende de yapıyor... Bence forumda bir sorun var...

Bulabilirsem ben de Bee 'nin "Konoyaro Bakayaroo" sunu yapacam çalan müzik olarak :D

Şimdiye kadar telefonumda çalan müzik yaptığım anime şarkıları şöyle: Ayakashi Jappenese Classic Harror opening -- Basilisk Ending-- Hime Murasaki (ahhh o gitar başlayışı yok mu... :wub: ) Naruto opening 9-- Yura Yura Utawarerumono ending-- Madoromi no Rinne Nana opening 1-- Rose Nana ending- Kuroi Namida Şimdilik bu kadar hatırladım devamını eklerim :) Siz de paylaşın bakalım çalan müzik yaptığınız anime müziklerini hiç ortak forumdaş çıkacak mı :D

Ren bana göre daha yakışıklı ve karizmatik şimdi onu belirteyim :wub: Saçlarına nasıl kıyacaksın ya boyun yetmez ki hem adam 190 cm B) Valla her ne acı çekerse çeksin Sho'nun bir kızı kullanması hiç de hoş değil ayrıca Ren'e göre çok toy... Neyse mangada ilerleyeyim gene konuşuruz şimdi bedavadan Sho'yu yargılamayayım :D

Deadman Wonderland Claymore HOTD Bu animelerin sonunu yarım bıraktıkları için sonu beni hayal kırıklığına uğratmıştı... Ancak Claymore'un beklediğim sonu olmamasına rağmen benim en çok etkilendiğim animedir...

Ren'i nasıl sevmezsiniz yaa :( beni sevmiyormuşsunuz gibi üzülüyorum :( Mangayı tamamlamadım ama animeye göre konuşuyorum:

Ren'imi kimselerle paylaşmam pampa ben :P :D Şaka bir yana eklemediğimin farkındayım da nedense koymadım buraya :huh: :D

Ne yaşadın yawrum sen kıyamam :( Küçük Emrah var sandım karşımda :o Sen hayatını yaz o zaman tam roman olur... Tabi herkesin hayata tutunabilmesi için adaptasyon mekanizması var. Herkes bir şekilde şöyle yapınca daha mutlu olurum daha iyi olur diyor... Demek ki neymiş mutlu olmak için seçilen araçlar farklı olabilirmiş...

Söylemek istediğim şeyi tam açıklayamadım sanırım... Empati kendini başkalarının yerine koymak evet... Konu başlığında "geleceğin yazarı" yazıyor. Ne türde yazıyorsun ya da yazacaksın bilemiyorum ama özellikle roman ya da hikaye türü ise karakterinle empati kurmazsan güzel bir şey çıkacağına inanmıyorum bir yazan olarak... Şu annenin yaralanması konusunda da kusura bakma ama ister istemez sinirlendim. Annem benim her şeyimdir. Beni çok yıprattığı vakitler olur ama sesini bile buruk duysam endişelenirim. Belki de ben kendimi bildim bileli hasta olduğundandır ama bu duygusuzluktan da öte bir şey bence... Ayrıca duygusuz olan birisinin yazar olabileceğine inanmıyorum. Senin duygusuz olduğuna da inanmıyorum sadece duygularını somutlaştıramıyorsun. Neyse ben neden bu konuda diretiyorum ki daha dün duygusuz olmak istiyordum :huh: :D :D

Dayanamadım geldim geri :D Bilgisayarda çalışmak zorunda olduğum için tutamıyorum kendimi gene buradayım :D Bence sen öyle bakarken bir şeye üzüldüğünü belli eden ağlayan arkadaşların da yalnız hissediyordur kendilerini. Yani yalnız hisseden sadece sen değilsin bence... Ben şöyle tahmin ediyorum senin durumunu: Beynin stresten kaçma mekanizmaları vardır: Stres dediğim bildiğimiz sınav stresi değil herhangi bir beyne gelecek baskı... hayal kurma, ağlama, inkar etme gibi davranışlar bu mekanizmalardandır. Mesela sevdiği birisinin öldüğünü duyan kişinin bunu inkar etmesi gibi Naaaayıırrrr nnnnolamaz gibi :D Hayal kurmadan sonra bence en müthiş kaçma mekanizmasi somutlaştırmamadır ve bence sen bu işi çok iyi yapıyorsun. Kendine haksızlık etme... Çünkü beynin baskıyı anında algılıyor ve bilinçaltın sanki o üzücü olay yaşanmamış gibi davranıyor. Bunu şuna dayanarak söylüyorum kızdığında ağladığını söylüyorsan senin de duyguların vardır. Sana bir öneride bulunmama izin ver: Eğer gerçekten karşındaki duruma gerçek anlamda tepki vermek istiyorsan empati kur. Buna hayatta senin için en vazgeçilmez olan insandan başla... Onun acısına neden üzüldüğüne kafa yor. Sebebi sana çok mantıksız gelebilir ama sen çalış empati kurmaya çalış. Benim için anlamak önemli değildir. Anlamaya çalışmak önemlidir. Sevdiğim insan beni anlamayabilir ama anlamaya çalışması bana verdiği değeri gösterir. Buna kafa yorunca devamı gelir ve olursun benim gibi megalomanyak :D Ben de lisede az çok senin gibiydim. Gerçek anlamda empatiyi öğrenince insanların neden üzüldüğünü öğrendim. Tabi benim gibi de abartmamak lazım :D Mesela bugün okulda bir afiş gördüm. Karaciğer nakli yapılmış bir çocuğun ölmüş bağışçısına yazdığı mektup vardı afişte... Ve ben okurken gözyaşlarımı kimse görmesin diye bayağı çaba harcadım. Çünkü direkt kendimi bağışçının ve çocuğun yerine koydum. Buraya yazarken bile boğazımın şiştiğini hissedebiliyorum...

Pozitif düşünme konusunda gayet iyisin... Bunun yararını görüyorsan ne mutlu sana... Benim için pozitif düşünce %90 hayal kırıklığı getirdi bana... Keşke ben de bu işi umutla yapabilsem. Aşırıya kaçmasam da karamsar birisiyim. Umut edip sonunda beklentimi alamayıp hayal kırıklığına uğramaktansa hiç beklenti içine girmeyip ne çıkarsa bahtıma demek beni daha mutlu ediyor... Pozitif düşünmeyi ve duygusuzluğu aynı anda yapabilmek biraz tuhaf ama... Ben tam tersiyim.. Daima en kötü olasılığı düşünürüm... Feci duyguluyumdur... Çanakkale belgesellerini toplulukla birlikte seyredemem mesela... İki kova göz yaşı dökerim... Birisine bir şey anlatırken o anı yaşarım resmen.. Kendimi çok çabuk kaptırırım olaylara ve insanlara... Bu huyumun kişiliğim zayıf olduğu için olduğunu düşünür ve kişiliğimden nefret ederdim. Sonra bunun kişiliğimden çok kontrol edemeyeceğim bir mizac olduğunu anladım.. Bla bla bla... Ben burda destan yazmaya devam edersem yarınki sınav için pozitif düşünsem de büyü yapsam da işe yaramaz :D Derse döneyim :D Bir ara gelirim okurum yorumlarınızı :D

Düşüncelerine katılıyorum Noir Sama ama hala insanı mutlu eden şeylerin büyük şeyler olduğu inancındayım. Yani insanı mutlu eden şeyler kişiden kişiye değişir. Kimisini sevdiği insanla birlikte olmak mutlu eder, kimisini ev araba para mutlu eder, kimisini bir yemek mutlu eder. Ama bunların elde edilmesi kolay ya da zor olsun maddi olarak büyük ya da küçük olsun mutlu eden şeyler büyük şeylerdir. Büyükten kastım manevi değeri büyük ve önemli şeylerdir. İyi bir şey yok ki hayatta gibi saçma sapan karamsar bir düşüncem olmadı hiç... Böyle bir şeye inansam şu an geleceğim için karar verdiğim mesleğe hiç başlamamam gerekir. Profil yazını çok önceden okumuştum zaten. Yaşını bilmiyorum ama hayatta seni etkileyen bir gücü unutuyorsun. Belki de inanmıyorsun da bahsetmiyorsun orasını bilemem... Bu güç şans, talih ya da kısmet .... Hangisini kullanırsan artık... Sen ne kadar pozitif düşünsen düşün olumsuz duygulardan arınırsan arın bu güç vardır. Ha her zaman şansız olacaksın diye de bir şey yok... Sana çok basit örnek vereyim. Atıyorum sözlü sınava gireceksin. Arkadaşın 60 konudan sadece 3'üne çalışmış sense 59 una çalışmışsın son 1 tanesine bakacak vaktin kalmamış. Arkadaşına gelen tüm sorular 3 konudan çıkarken sana hoca bakmadığın tek konudan soruyor sadece ve o çalışmadığı halde geçerken sen kalıyorsun... Bu çok basit bir örnek ama true story :D İşte bu tarz örnekler sürekli başına gelmeye başlayınca sen ne kadar gözlerini kapatsan da batmaya başlıyor bir süre sonra... Pozitif düşünmek geçici mutluluk getirir bana göre... Tabi herkesin başına gelen olaylar da farklı herkes aynı kaderi paylaşmıyor sonuçta... Ama benim düşüncem bu şekilde... :D Ben de bir destan yazmışım bu arada :D

Eğer duygularından arınabilirsen şu anki halinden göreceli olarak huzurlu olursun. Gerçi kendini huzurlu hissetmek de bir çeşit duygu ama :blink: Kendi kendime çelişmişim ama ilk cümlemi diğerlerinden ayırırsam yani iki ayrı hayal olarak görürsem çelişki ortadan kalkar sanırım :D Yöntemine gelince SeptNoir Sama küçük şeylerle mutlu huzurlu olmak diye bir şey yoktur bana göre... Çünkü insanı mutlu eden her şey büyüktür benim gözümde... Mesela az sonra yiyeceğim Burger menüsü gibi :D Yöntemini her ortamda uygulayabileceğini ya da benim uygulayabileceğimi sanmıyorum... Çünkü insan olduğumuz sürece kalbimize diğer insanlardan daha yakın olan insanlar daima istisna kalacaklardır. Tabi sen mutluluğunu sürdürebiliyorsan harikasın :D Düşünce tarzın bana bir insanı anımsattı. Ondan çok etkilenip çoğu konuda onu örnek almaya başlamıştım. Sonra bir anda tüm tükürdüğü şeyleri yaladı tabiri caizse :D O yüzden inanmıyorum "huzur kendimde" lafına... Biz ne kadar kendimizi soyutlarsak soyutlayalım insan olduğumuz müddetçe ne kendimizde ne de başkalarında huzuru bulacağız.... Keşke aksini ispatlayan olsa bu inancımın :(

Gintoki çok tatlı da sürekli burnunu karıştıran birisi ile evlenmek istemezdim ben :blink: :D

İzlemedim o animeyi ama duygusuz olmak istiyorum işte :( keşke ensemizin orada bir USB girişi olsa :)

hayalden sayılır mı bilmiyorum ama huzur istiyorum... Eğer huzurlu bir yaşamım olmayacaksa da robot gibi olmak istiyorum... Sevinmeyeyim, üzülmeyeyim, sevmeyeyim, nefret etmeyeyim, duygulanmayayım... Sadece nefes alayım ve üşenmeden usanmadan yapmam gerekenleri yapayım... Bıktım artık çarpıntı ile yaşamaktan :(

Kostümler çok kaliteliii :wub: Bayağı yatırım yapmışlar... Ayrıca Ann gibi çok eski animelerin cosplaylari bile vardı. Spektrumu bayağı geniş Hatsune Miku'dan tut Black Lagoon Revy'ye kadar... Keşke ülkemizde de böyle yatırım yapacak insanlar olsa... Paylaşım için teşekkürler :D

İnoue'yi seslendiren kızın kafasını yarasım geldi :angry: Allah vergisi ama bir insanın sesi bu kadar sinir bozucu olabilir... Edit: quincy Kakashi Sensei'e ne yapmışsın öyle :D