pegasusejder

Burayı dert tahtası olarak gördüm, içimde biriken, öyle anlatmak istediğim duygularımı buraya yazmaya başladım, hepsi olmasa da. FF olayı da öyleydi, normalde bambaşka bir şey yazacaktım ama aklımdaki düşünceleri yazmak istedim. Şimdi de düşüncelerimi yazmak istiyorum. Çünkü bu düşünceler insanın içinde dolup taşıyor ve bir yere yönlendirmek istiyor. Benim için o yer burası. Birileri okumuş veya okumamış çok dert değil.

Gel gelelim var olamama sebebime. Aslında sebebini bilmiyorum ama böyle bir garip durumum var. Bazı yazacaklarımı kendimi övgü olarak saymayın zaten kendime ne kadar bakabilirim bilmiyorum ama objektif bir şekilde bakmaya çalışıyorum, zaten benim özgüvenim sıfır olduğu için kendimi neredeyse hiç bir zaman övmedim. 

Genel manada asosyal yaşamı seven, olsa olsa 1-2 arkadaşıyla buluşan ki bana yetiyor ve utangaç bir insanımdır. Kolay kolay ortamlara, konuşmaya falan giremem. Ortama ısındıktan sonra da çenemi kimse kapatamaz. Klasik bir şey işte. Forumlarda bu durum biraz farklı genelde forumda dolanırken ilk karşılaştığım insanlarla acayip samimi olurken ondan sonra gelenlerle muhabbetim biraz daha zor oluyor. Bunun içindir ki genelde ilk tanıştığım insanlara şaka mahiyetinde biraz fazla yüklenirim, onlarda bu durumdan rahatsız olur. @DieNase sana da ara ara çok yüklendim hakkını helal et. 

Bunların haricinde bulunduğum gruplarda başlangıç için çok geride kalmam. Bir çok grubu kendim kurarım, grupta konuşulmuyorsa konu açmaya çalışırım, aktivite yapmaya çalışırım falan filan ama gariptir ki grupta fiilen olmadığım sürece varlığım unutulur. Örnek bir burası, iki kere bir kaç sebepten dolayı giremedim ikisinde de soran olmadı. Konuştuğum kişilere karşı herhangi bir şey belirtmiyorum. Zaten onlara has bir şey değil genel mana da böyle oluyor. Lisemde ki arkadaşlar tabur grubu kurmuş beni hiç zikreden yok yıllardır o gruba alınmadım. Lise de herkes tarafından bilinen birisiyimdim, %50'siyle muhabbetim vardı. Arkadaşlar sınıf grubu kuruyor 1 sene sonra haberim oluyor. 

Üniversite de 10-15 kişilik bir grup var onlarla 3 yıldır sıkı fıkı görüşüyorum ama 1 kez bile gruplarına davet etmediler beni. Hatta bir arkadaşım (o grupta bulunmayan) wp gruplarında olmayaşıma çok şaşırdı. Mesela bir konferans oluyor ve iptal ediliyor bir tek ben okula gitmişim çünkü bir tek bana haber verilmemiş. Üniversitede de çok aktifimdir, kendi sınıfımı geçiyorum, alt ve üst sınıflarla da diyoloğum vardır ama fiilen var olduğum sürece. 

Akrabalarda da durum aynı, onlarla da sıkı fıkıyızdır bana çocuklarını emanet ederler, onlara yardım ederim güleriz eğleniriz ama toplu bir şey olduğunda dıdısının dıdısı çağrılırken beni hiç kimse sormaz. 

Ne olursa olsun sevdiğim bir insan olsun bütün her şeyin üstesinden gelirim diyorum ama şuana kadar iki kişiye sevdiğimi söyledim ikisi de benimle bir daha konuşmak istemediler. Cıvık bir insanın teki olsa bilmem kaç kızla hangi amaç uğruna takıldığı belli olsa ve bir çoğunu aldatmış olsa, onunla ilgilenirler belki de ama ben deli divane sevdiğimi söylüyorum yıllardır sevmişim yine de umrunda olmuyor. Hatta benden nefret edercesine davranıyorlar benimle konuşma falan diyorlar.

Merak ediyorum yani, diğer insanların yaptığı ne ola ki bunu ben başaramıyorum. Hadi diyelim 1-2 grup olur anlarım onlar çok önemsemiyordur ama hiç bir grup beni hatırlamıyor. Şurada başıma bir şey gelse sadece 1-2 kişinin haberi olacak. Hiç konuşmayan biri olsam anlarım ama konuşan biriyim yani. Bazı insanlar var 2 dakika olmasın hemen sorulur soruşturulur ama ben bir gruptan çıkıyorum 2 ay sonra biri yazıyor niye çıktın diye. Merak ediyorum işte bu arada ki fark tam olarak ne, muhtemelen öğrenemeyeceğimde. Samimi değiliz diyemem yani çok samimi gözüküyoruz ama sadece yanındayken. Bu durumu da anlamıyorum, ya insanlar çok iyi rol yapıyor yada ben çok safım herkesi samimi görüyorum.