Jump to content

YukkiPan

Üyeler
  • İçerik sayısı

    21
  • Kayıt tarihi

  • Son ziyareti

3 Takipçi

YukkiPan hakkında

  • Doğum günü 07/10/1999

Profil Bilgileri

  • Cinsiyet
    Female

YukkiPan üyemizin başarıları

  1. YukkiPan

    Konusu En Çok Beğendiğiniz Oyun

    Mass Effect 1-2-3 ve The Last Of Us diyebilirim :confused-onion-head-emoticon: ama son zamanlarda The Witcher da hoşuma gitti onu da söyleyebilirim :good-job-onion-head-emoticon:
  2. Hoş geldin bende Özge ^_^
  3. YukkiPan

    İtiraf Köşesi

    Çocukken izlediğim bir filmden etkilenip tam 2 hafta boyunca aralıksız olarak kendime hayali bir arkadaş yaratıp onla oynadım... Ailem ciddi anlamda endişelenmişti :P
  4. YukkiPan

    Anime Ürünleri

    Kapşonlu polar fikri kesinlikle çok güzel ve belki çantalarda satılabilir örneğin SnK sırt çantası veya Fairy tail sırt çantası gibi ^_^
  5. Her şeyi yanlış yorumladığı için utancından kafasını yastığa gömdü...

  6. YukkiPan

    Strobe Edge

    Biraz eski bir konuyu canlandırmış gibi olacağım ama herkesin severek okuyacağına inandığım bir mangadır ^^ Ben okurken her türlü heyecanı yaşamıştım *-* Tavsiye edilir,özellikle benim gibi Shoujo meraklısı bir insansanız :good-job-onion-head-emoticon:
  7. YukkiPan

    Garip Adam

    Konusu size ait olacak diye okuyunca çok yanlış yorumlamışım o zaman olayı özür dilerim :( Herhangi bir anime veya manga ile alakası yok. Tamamen kendim kurguladığım iki japon insan arasında geçen bir hikaye... O zaman kaldırılacak galiba. Uyardığınız için teşekkür ederim ^^
  8. スクリューボール (Strange Man/Garip adam) İlk olarak merhaba.Umarım severek okursunuz ^^ İyi okumalar ~ Tür: Romantizm, Dram, One-shot Kapak: Hikaye: Evin kapısını kilitledi ve tekrar arkasını döndü. Evet, hala kendini Kamin olarak tanıtan garip insan oradaydı. Sorun şu ki kendi ismi de Kamin'di... "Lütfen beni görmemezlikten gelme Kamin-chan." Okul çantasının kolunu sıkıca sıkan Kız Kamin derin bir nefes aldı. "İlk olarak bir anda odamın ortasında beliriyorsun, sonra seni bir tanrının gönderdiğini söylüyorsun ve sana aşık olmamı istiyorsun. Affedersin ama polisi çağırmadığıma pişman etmeyip buradan kaybolur musun?" Erkek Kamin, Kız Kamin'e kolunu attı ve onu apartmandan çıkardı. "Üzgünüm ama hayır, kaybolamam." Kolunu genç kızdan çektikten sonra yüzünü kıza dönerek geri geri yürümeye başladı. "Hem polisi çağırsan bile senin deli olduğunu düşünüp tımarhaneye atarlar." "Bence polisler kimin deli olduğunun farkına varacak kadar zekiler." "Beni sadece sen görebilirsin Kamin-chan. Bu yüzden bence baştan düşün." Genç kız tek kaşını kaldırdı. Şu an polisi aramadığı için cidden pişmandı. "Pekala..." dedi Kız Kamin ve elinde süpürgesi bulunan orta yaşlarda bir adamı gösterdi. "Eğer seni sadece ben görebiliyorsam şu adamı dürt ve orada bekle. Eğer adam seni fark etmezse sana inanacağım." "İnanmak dışında bugününü bana ayırıp neden burada olduğumu tam olarak dinleyecek misin?" Genç kız omuz silkti. Her türlü kendi kazanacağını düşündüğü için hiç düşünmeden teklifi kabul etti. "Tabi neden olmasın. Eğer seni sadece ben görebiliyorsam (!) benle okula gelirsin ve orada tartışırız." Erkek Kamin'in gözleri ışıldı. "Harika! İlk defa insan okuluna gideceğim!" Genç kız, oğlana garip bakışlar attı. Acaba oğlana kendisininde bir insan olduğunu söylemesine gerek var mıydı? Varsa bile önemli değildi. Sadece bu iş hızlı bir şekilde bitsin istiyordu o kadar. Erkek Kamin zıplayarak yaşlı adamın yanına gitti ve adamı omuzundan nazikçe dürttü. Yaşlı adam genç oğlanın olduğu tarafa döndü ama Erkek Kamin'i sanki görmemiş gibi işini yapmaya devam etti. Genç Oğlan bağırarak kıza sordu, "Tekrar denememi ister misin?" Kız kafasını olumlu anlamda salladı. Bunun üzerine oğlan yaşlı adamı baştan dürttü. Yaşlı adam yine arkasına baktı. Bu sefer sinirlenmiş olacak ki kendi kendine mırıldanmaya başladı. Genç kız korkmaya başlamıştı. Geri geri adım atarken oğlan onun yanına gelmişti bile. "Artık bana inanıyor musun Kamin-chan?" "KES SESİNİ!" Bu yüksek bağırışından dolayı sokakta bulunan herkes genç kıza baktı. Herkesin ağzından farklı cümleler çıkıyordu. "Yazık annesini kaybettikten sonra delirdi..." "Sokakta kendi kendine bağırıyor." "Polisi mi çağırsak?" "Zavallı kız..." Kız etrafında dönerken sanki tüm bu seslerin kulağında durmadan yankılandığını ve ses şiddetinin arttığını hissetti. O delirmiş olamazdı. Genç oğlan onu kolundan tuttu, "Kamin-chan... Sakin ol ve okula gide-" "BENDEN UZAK DUR!" Kız, oğlanın kolundan kurtulup okula doğru koşmaya başladı. Kulağında durmadan insanların ona zavallı ve buna benzer acıma duyguları içeren kelimeler söylediğini işitiyordu. Hayır, Kamin delirmemişti. Delirmiş olamazdı. Tuvaletin kapısını hızlıca açtı ve aynanın önüne geçti. Şanslıydı ki tuvalette ondan başka kimse yoktu. Zaten olması gibi bir şans çok azdı. Bu tuvalet okulun tenha köşesinde olduğu için genç kız kendi dışında başka kimseyi burada görmezdi. Aynaya, kendisine baktı. Şaşkınlık ve korkunun verdiği etkiden yüzü sararmıştı. "Benden neden kaçıyorsun Kamin-chan?" Kız aynada arkasında beliren oğlana baktı ve tam çığlık atacaktı ki genç oğlan eliylen kızı susturdu. "Daha ne kadar deli damgası yemek istiyorsun? Biraz sakin olup beni dinlesen?" Kız Kamin aldığı derin ve hızlı nefesleri normal haline getirtti. "Güzel... şimdi elimi çekeceğim ama bağırmak kesinlikle yok. Tamam mı?" Kız kafası ile onayladıktan sonra oğlan elini ağzından çekti ve mermerin üstüne oturdu. "Şimdi daha iyi misin Kamin-chan?" Kız eli ile gözleri ovuşturduktan sonra oğlana döndü. "Sen kimsin?" "Bunu sana odanda da söyledim... Ben, sizin tanrınız tarafından gönderildim. Bana aşık olman için." "Sana neden aşık olmam gerekiyor?" "Çünkü sen insansın!" Kız gözlerini büyülttü. "Ahh evet, gerçekten mi?" "Hayır, yani sadece biyolojik olarak değil ruhen de insansın." "Daha da açmanı istiyorum." "O zaman sana bir adet soru yönlendireceğim." Oğlan işaret parmağını kaldırdı ve kıza doğru yöneltti. "İnsanı insan yapan maddeler nelerdir?" Kız yüzünü buruşturarak cevap verdi, "Konuşmak? İrade sahibi olmak? Düşünmek?" Oğlan sanki istediği cevaplar bunlar değilmiş gibi elini sağa sola salladı. "Daha soyut şeyler istiyorum." "İrade ve düşünmek somut mu?" "Hayır değil ama ben duyguları baz almanı istiyorum. İnsanı insan yapan en büyük faktör duygulardır. Sevgidir." "Tamam... Evet sevgi de insanı insan yapan faktörlerden ama hala bunun senin kim olduğun ile alakasını anlamadım?" "Bu benim kim olduğum ile alakalı değil. Neden burada olduğum ile alakalı. Sana sevgiyi tattırmak için buradayım." "Teşekkürler ama bence benim buna ihtiyacım yok." "Annen öyle düşünmüyor." Kız annesi ile alakalı bir cümle duyunca duraksadı. Bunun onunla ne alakası olabilirdi? "Anlamadım?" "Annen, tanrınıza istekte bulundu. Senin eskisi gibi gülmeni ve sevgi dolu olmanı istedi. İnsanların arasına katılmanı görmek için can attığını belirtti. Yoksa annenin seni izlemediğini mi düşünüyordun?" Oğlanın dedikleri doğruydu. Genç kız annesi öldüğünden beri gülmüyor veya iletişimde bulunmuyordu. Yaşıtları gibi birilerine aşık olmuyor veya arkadaşlık kurmuyordu. Çünkü gerek duymuyordu. Birilerini sevmek çok külfetli ve acı doluydu. Elinde sonunda seni bırakıyorlardı. Kendi istekleri içersin de olsun veya olmasın. "Ben şu an bulunduğum halimden gayet memnunum." "O zaman neden gülümsemiyorsun?" "Gerek duymuyorum." Oğlan gözlerini kıstı. "Üzgünüm ama insansan biraz bunun hakkını verir misin? Eğer böyle yaşaman uygun görülseydi çim olarak yaratılırdın." Genç kız kaşlarını yukarı kaldırıp bilmiş bakışlar yolladı. "Üzgünüm ama nasıl yaşayacağım seni ilgilendirmiyor. Şimdi geldiğin yere geri gider misin?" "Hayır." "Neden?" "Bana aşık olman lazım." "Sana ne dedim benim öyle duygu-" "En azından benden kurtulmak istiyorsan öyle duygulara ihtiyacın var Kamin!" Oğlanın bağırması üzerine bir adım geriledi. "Anlamadım?" "Sen bana aşık olana kadar yanındayım. Özeti bu. Kurtuluşun yok." "Tipim bile değilsin! Nasıl sana aşık olmamı beklersin ki?" Oğlan yüzüne küçümseyici bir bakış ekledi. "Küçükken günlüğüne yazdığın ideal karakter tanıtımı öyle demiyor ama..." "Dediğin gibi küçükken..." Tamam, hala ideal tipi öyleydi ve eğer cidden annesi tanrıdan bunu istemiş ise annesi ideal tipinin gayet farkındaydı. "Eğer sana aşık olmazsam?" "Olacaksın." "Farz etki olmadım?" "Sen ölene kadar senleyim. Senle yaşlanıp senle bu dünyadan gideceğim." Kız şaka yapıyorsun bakışları gönderirken oğlan gayet ciddi olduğunu belli eden sinyaller gönderiyordu. "Peki, beni kendine nasıl aşık etmeyi düşünüyorsun?" Oğlan kafasını yana yasladı. "Siz insanlar farkında olmadan aşık olmuyor musunuz?" "Bu milyonda bir olan bir şey! Farkında olmadan hoşlanmaya başlarız... Yani çevremdeki gözlemlerim öyle... Bilemiyorum... Daha önce hiç aşık olmadım..." Oğlan yüzüne aptalca bir gülümseme ekleyip kahkaha atmaya başladı. Gülüşü o kadar sevimliydi ki kalbinin buzdan yapıldığını düşünen genç kızın içi ısındı. "Aslında senin de aşık olmak ilgini çekiyor değil mi Kamin-chan?" Genç kız karşılık vermedi.Onun yerine çantasını sırtlanıp tuvaletin kapısına yöneldi. "Her neyse... Derse geç kalıyorum. Geliyor musun?" Oğlan mermerden atladı genç kızın burnunu sıktı. "İstesem de istemesem de geliyorum." ♦ Kamin yüzünü ellerinin arasına aldı ve dizlerine yaslandı. Oğlanı izlerken aradan tam bir ay geçtiğini ve bir ay içersin de hala oğlana aşık olmadığını, oğlanın da genç kızı kendine aşık etmek için herhangi bir çabaya girmediğini düşünmeye başladı. "Hey... Tanrı Tarafından Gönderilidiğini İddia Eden Kamin-kun." "Bunu söylerken cidden üşenmiyor musun?" "Hala beni kendine aşık etmedin. Seni artık bana masraf amaçlı gönderildiğini düşünmeye başladım..." "O amaçla gönderilseydim kız olarak gelirdim." "Neden burada laf yemiş gibi hissediyorum..?" Oğlan kıza döndü ve yine o gülüşlerinden birini attı. Genç kız yalan söylemişti. Aslında oğlanın ilk gülüşünü gördüğünden beri ona karşı garip duygular hissediyordu. Buna aşk denir mi bilmiyordu ama ders sırasında onu düşünüyor veya yemek hazırlarken oğlanın sevdiği yemekleri hazırlıyordu. Birine aşık olunca böyle mi oluyordu? Ama eğer Kamin-kun'a aşık olsaydı... Kamin-kun'un kaybolması gerekmez miydi? "Hey Kamin-Kun?" "Efendim?" "Bir insan bir insana aşık olduğunu nasıl anlar?" Oğlan uğraştığı kitabı bıraktı ve kıza döndü. "Humm... Hep onu düşünürsün? Onu etkilemeye çalışırsın..? Aslında bunlar hoşlanmak veya ilgi duymaya girer. Eğer aşık olmuşsan onu kaybetmekten ölesiye korkarsın." "Bunları nasıl biliyorsun? Özellikle daha 1 aylık bir insanken?" "Çünkü ben sana aşığım Kamin-chan!" Bu lafın üzerine oğlan yüzüne yine o gülümsemelerinden ekleyince genç kızın kalbi hızla çarpmaya başlamıştı. Biri ilk defa onu sevdiği hatta sevmeyi geçin aşık olduğunu söylüyordu. "O zaman neden beni kendine aşık etmeye çalışıyorsun? Eğer sana aşık olursam ayrılmaz mıyız?" "Evet, ayrılırız. Ama aşık olmanın verdiği bir etki daha vardır ki sana söylediğim ilk maddeyi bile hiçe sayar. Eğer birine aşıksan ucunda onu kaybetmek olsa bile mutlu etmeye çalışırsın. Ben senin eskisi gibi gülümsemen için seni kaybetmeye hazırım." Genç kız dizlerini kendine doğru çekti ve gözleri görünecek şekilde yüzünü dizlerine gömdü. "A-Anlıyorum. Ama bunun sonuncunda ikimizde acı çekeceksek bana yararını tam çözemedim..." "Bunu öyle bir şey olduğunda anlayacağız. Ve bunun bize çok büyük bir yararı olacağına eminim. Acı dolu olsa da." Oğlan ayağa kalktı ve kızı kolundan tuttuğu gibi dışarı çıkardı. "Hadi biraz bana Tokyo'yu gezidir!" "17 yıldır burada yaşıyorum ve inan ki tek bildiğim yerler okul ile ev arasında bulunan yerler." Genç oğlan kıza boş gözlerle baktı. "Ciddi misin?" "Asosyol ve duygusuz olduğumu kendin söyledin! Ne bekliyordun ki?" "Yani öyle olduğunu kabul ediyorsun?" Oğlan yüzüne kazanmışım bakışlarını ekleyince genç kız gözlerini kırpıştırıp anahtarı eline aldı. "Dışarı çık Kamin, kapıyı kilitleyeceğim. "Hey kapıyı ben kilitliyim mi?" Kızın elinden anahtarı aldı ve kapıya ilerledi. "Hayır. Hayatında hiç kapı kilitlemeyen birine evimi kilitletmek istemiyorum. Ver anahtarı." "Ama hiç denemezsem öğrenemen!" "Umurumda değil. Ver anahtarı." "Kilitlemek istiyorum." Birbirlerinden anahtar kapmaca oynarken genç kız kahkahalar atıyordu. Oğlan böyle bir gülüşü sahip olan birisinin gülmemesini garip buldu. Bir yandan heyecanlanmıştı da. Anahtarı kıza verdi ve merdiven başına geçti. "Bu kadar güzel gülümserken somurtmak niye ki?" Genç kız yine gözlerini kırpıştırıp kapıyı eli titreyerek kilitledi. "O kadar da güzel değil." Oğlan omuz silkti. "Bir de benim gözümden bak." Genç kız bu lafın üzerine yanaklarının kızarmasına engel olmadı ve gözlerini oğlana çevirdi. "Utanmış bir adet Kamin-chan! Kawaii!" Oğlanı sırtından iterek dışarı çıkardı. Cidden bugün bu oğlan haddini fazla mı aşıyordu yoksa genç kıza mı öyle geliyordu? Yüzüne esen hafif soğuk rüzgar genç kızın domates gibi kızaran yüzünü eski haline getirdi. Bu tarz duygularını dışarı vurmaması lazımdı çünkü Kamin-kun bu tarz durumlardan çok güzel faydalanıyordu. Kız dediğin biraz nazlı olurdu. Bir dakika... Niye şimdi kafayı Kamin-kun'a naz yapmaya takmıştı ki..? Kafasını sağa sola salladı. Düşünmemeliydi düşünmemeliydi. Ama neden düşünmemeliydi ki? Zaten Kamin-kun'dan kurtulmak istiyordu? O zaman ona hemen aşık olup kurtulmalıydı! Ama neden olmuyordu. "Kamin-chan... Neden kendini tokatlıyorsun..?" Genç kız kafasındaki karışık sorular yüzünden kendini tokatladığını yeni fark etmişti. "S-Seni ilgilendirmez..." "Dehşet yakışıklı halime hayran kalıp dalmamak için mi yoksa!" Oğlan elini yumruk yapıp göğsüne vurdu. "İnan karşımda dehşet yakışıklı birini değil, dehşet egoist birini görüyorum." Zaten kafası karışıkken bir de bu çılgınla uğraşamazdı. Gerçi kafasını karıştıran bu çılgındı ama neyse... "Bak bu canımı acıttı işte." "Daha bir aylık bir insanın canı yanabiliyor muydu?" Genç kız bunu şaka anlamında demiş olsa da oğlanın canı cidden acımış olmalı ki olduğu yerde durmuştu. Kamin-chan buna anlam verememişti. Dediği doğruydu zaten değil mi? "Kamin-chan... Senin gözünde ben neyim?" Hala kafası karışık olduğu için sinirli olan kız elini gereksiz gereksiz konuşma dermiş gibi salladı. "Biliyorsun zaten. İnsan olduğunu sanan ama insan olmayan bir varlık." Aslında öyle görmüyordu ama o an ağzından öyle çıkıvermişti. "Anlıyorum." Genç kız arkasını dönüp nereye gidelim diye soracakken oğlanı görememişti. "Kamin-kun?" Etrafına baktı ama hala oğlan gözükmüyordu. Heyecanlanmaya başlamıştı. "Kamin-kun!" Etraf da hızlıca koşmaya ve önüne gelen herkese oğlanı tarif ediyordu. Kamin-kun'a daha aşık olmamıştı. Buna emindi. Tamam, aşık olmaya yaklaşmıştı ama değildi! Etraf da çılgınlarca oğlanın ismini yankılatırken kendini şehrin ortasında bulunan bir tepenin üstünde buldu. Şehrin mazarası buradan o kadar güzel gözüküyordu ki bir an duraksadı. Manzaraya bakan Kamin-kun'ı gördü. Hızlıca ona doğru koştu ve sırtına uçan tekme geçirdi. "Neredeydin?!" Yere devrilen Kamin-kun doğrulup çimenlere yattı. "Aslında hep senin yanındaydım sadece senin baktığın taraflardan düzenli olarak ışınlanıp kaçıyordum." Genç kız derin nefes alırken sordu, "Neden böyle bir şey yaptın?" "Yalan söylediğin için." "Ben yalan söylemem!" "Ama söyledin." Genç kız yumruklarını sıktı. Yine sinirleniyordu ama bu sefer kendini tuttu ve sıktığı yumrukları bıraktı. Kafası ile yalan söylediğini onayladı ve oğlanın yanına yattı. "Sana aşık olabilirim." "Evet. Olmama olasılığın olsaydı zaten yollanmazdım." "Ama eğer sana aşık olursam seni bırakmak istemiyorum..." Oğlan kıza doğru döndü ve yanağına bir öpücük kondurdu. "Zaten olmadın mı?" Genç kızın gözleri büyüdü. Evet, şu saliseler içersin de olmuştu. O öpücüğü aldığı andan itibaren Kamin-kun yeşil ışıklar saçmaya, Kamin-chan'da aşık olmaya başlamıştı. Kız hızlıca oğlana döndü ve sıkıca sarıldı. O kadar çok sıkıyordu ki Kamin-kun'ın ondan uzaklaşmasını istemiyordu. "Gitme..." Genç kızın göz yaşları akarken oğlan gülümseyerek ve gözlerini kapatarak sarılmasına karşılık verdi. "Hep gülümse, mutlu ol, geçmişi deneyim edin ve ilerle. Unutma bu dünya da ne yaşadıysan... İyi veya kötü, hepsi senin güçlenmem ve insan olduğunu hatırlaman içindir. Seni seviyorum." Genç kız bu sözlerden sonra boşluğa sarılmaya başlamıştı. Doğruldu ve bağırarak ağlamaya başladı. O kadar çok bağırıyordu ki büyük ihtimal bir hafta sesi kısık gezecekti. Önemli değildi. Artık her şeyi daha iyi anlıyordu. Duygular insanı insan yapan , ilerlememizi ve hayatı tanımamızı sağlayan en büyük faktördü. Bu yüzden üzülün, ağlayın, gülün, eğlenin, yaşlanın ve hayatın tadını çıkarın. ~SON~
  9. YukkiPan

    İtiraf Köşesi

    Bisiklete karşı ciddi bir fobim var, bisiklet görünce kendi kendime stres yapıyorum...
  10. YukkiPan

    Yepyeni yerli bir Cover! ''Cansu Otogakure''

    K-pop World Festival Turkey'den sizi hatırlıyorum, geçen sene bir arkadaşımla biz de katılmak istedik ama ben ailevi sebeplerden dolayı katılamamıştım ve arkadaşım da Ankara'da son finallerde elenip Güney Kore'ye gidememişti :( Yüzünüzü görünce hemen tanıdım :D Ve böyle bir işle uğraştığınızı gördüğüme çok mutlu oldum, severek takip edeceğim ^_^
  11. YukkiPan

    こんにちは

    Anlıyorum, düşünmen bile güzel ^_^ ^_^
  12. YukkiPan

    こんにちは

    :admire-onion-head-emoticon: Çok başarılısın o zaman bu çok güzel :good-job-onion-head-emoticon: Umarım daha da mükemmel olursun :D Tanıştığımıza memnun oldum Ezgi ^_^
  13. YukkiPan

    こんにちは

    Hoş bulduk :cheer2-onion-head-emoticon: Hoş bulduk Teşekkür ederim hoş bulduk ^_^
  14. YukkiPan

    Orange /Manga/

    Kesinlikle okunmasını şiddetle tavsiye ettiğim seridir ^_^ Başlasanız büyük ihtimal zaten severek devam edeceksinizdir :D
  15. YukkiPan

    こんにちは

    Hoşbulduk~!! ヽ( ˃ ヮ˂)ノ
×
×
  • Yeni Oluştur...

Önemli bilgi

Forum kurallarımızı okudunuz mu? Forum Kuralları.