Perfectum

Üzerinden zaman geçti ama şimdi yazmış bulunuyorum: İrozuku'yu bitirdim. Openingde kişilikleri yansıtan koşma sahnesi gibi hoş bir detay var. Hitomi olduğu gibi hanım hanımcık, naif, kabuğumu kırsam mı kırmasam mı kararsızlığında, kohaku olabildiğince enerjik hayatta kişiliğini ve amaçlarını rayına oturtmanın getirdiği bir enerjiklik var kararsızlık sıfır kollar böyle kocaman açık ''bu yol net bir şekilde gitmek istediğim yol tüm enerjimi sarf edebilirim'' havasında velhasıl hoşuma gitti :D

Hitomi'nin handikapları vardı ve çoğunlukla da bunların karakterini biçimlendirdiğini düşünüyorum. Ama sonda biraz biraz değişme cesaretini gösterdi ki bu da hoşuma giden kısmıydı. Beni düşündüren bir başka kısımsa  yapımcıların içe kapanıklık, dışa dönüklük, steorotipler vb şeyleri yeni anime karakterlere fazlasıyla yansıtmaları ve karakterlerin bu kalıpların içinde debelenmeleridir. Bazıları -Hitomi gibi- güç bela kalıbından çıkıyor. Mangalarda ise durumlar daha detaylı olabiliyor. Karakter gelişimleri konusunda. Sanırım bu yüzdende manga okumayı daha çok seviyorum. 

Japonlarda içine kapanıklık oranı oldukça yüksek olduğu için bu tip karakterler popüler sanırım. Sen bu durumdan biraz şikayetçi gibisin :) Detaylılık meselesi mangalar için büyük avantaj mesela Berserk'de Griffith'in malum olayı öncesi felsefenin dibine vurmuşlardı animeye başarıyla yansıtılma ihtimali bence çok çok az olan bir sahneydi.