bbbbbbbbbbbbbbbbb

Herkesin bir derdi var benimkiyse kitaplarda kaybolmak.

Abi artık lise bitsin. Etrafımdaki mal sayısı şaşırtıcı bir şekilde azalıyor(!) Kaliteli ortam görmek istiyorum artık...

Beğeni butonunu kırmak ;((

PP kalıcı mı kanka değişmiyor :PPPPP

Nejat İşler, kitabını okuduktan sonra çok sevdim. Sahneyi değil de çoğunlukla televizyonda olan oyuncuları pek sevmezdim. Ama Nejat İşler cidden harika. 

Bugün bir abiyle karşılaştım. Eskiden oyun oynardık, konuşurduk. 3-4 yıl sonra bir daha gördüm şaşırdı tabi. Hem büyümüştüm hem de sessizleşmiştim. "Sen eskiden daha neşeliydin,girişkendin ne oldu sana?" Dedi. Büyüdük tabi. Ilk başta eve gidip poşetimdeki pudingi yemeyi düşünüyordum. Sonra oturduk bir yere. Muhabbeti güzeldi. Benle ilgili bir çok şeyi doğru bildi. Babamla aramdaki ilişkiyi falan. Bunu neden yazdığımı da bilmiyorum  dediğim gibi yazıcak bir hocam bir burası var.  Şuraya da biir şarkı bırakalım. 

Bir yerden sonra düşünemiyorum, kafam çok karışık. Biri birşey mi oldu diyor, ben ne olduğunu bilemiyorum. Bilmiyorum diyorum. Kafamı boşaltmam lazım, aynı Zamanda etrafımı. Olsada bir şeye yaramayan insanlarla çevriliyim. Hiç dostum yok. Var sanmıştım, ama aslında onla ne kadar farklı insanlar olduğumuzu anladım ve onuna çözmemiz gereken büyük bir mesele var. Aslında dostum var. Öğretmenim de olur kendisi. Aslında dostta öğretmen değil midir zaten. Her zaman birşeyler öğretir sana. Yeni şeyler çoğu zaman iyi gelir bana. Bu yenilik de iyi geldi. Büyüme yeniliği. Hayatı kara bir sayfa olarak düşünmüştüm. Doğduğundan beri b*k gibidir hayatın ve yaşadığın şeyler o kara sayfada beyaz noktalar yapar. Ama öyle değil, hayat o beyaz sayfa. Benim Nasıl boyadığım önemli. Bu herkes için geçerli. Hayat bir yere bağlanmıyor ve böyle bitiyor, çaktırmadan. Aynı bu yazı gibi. 

efsane

Sanki iki kulaç uzağımda. Ama bu görünen uzaklık. O bana kilometrelerce uzak. Ona benzeyen birini gördüm sandım, ortadan saç ayrımı hafif dalgalı, tatlı,sessiz aynı o. Bir havuzda hala aramızda iki kulaç var. Ama hala kalbim ondan kilometrelerce uzak. Çünkü onu tanımıyorum o da beni. Kesin kitap okuyordur diye girdiğim muhabbetten rezil olarak çıktım. Ve belki onu  kaybettim, hayatımı. Tüm benliğimi sakladığım kişiyi.  

Sa

Siyahı onunla sevdim. Aynı zamanda vıcık vıcık aşk kelimelerini de. Aslında var ya böyle şeylere gelemezdim. Ama o beni öyle bir getirdi ki bir daha gidemedim. Onu o kadar arıyorum ki önüme güzel siyah Saçlı bir kız çıksa hemen o sanıp aşık olucam ya da onun olmamasından korkup kaçıp gidicem. Aşk kelimesi bana bu yaşlarda çok ergen gelirdi çünkü çevrede her hormonun kabardığı insana seni seviyorum diyen insanlar arttığı için aşkı bu yaşlarda hor gördüm fakat o rüya başkaydı. En azından ben öyle inanıyorum. 

Profil şarkısı şeysi eskisine göre daha kolaymış onu fark ettim güzel oldu  

İlk durumları okudum psikolojom bozuldu 

Çok istediğim rüyanın bir benzerini gördüm. Yaklaşık 2 yıl önce falandı aynı duyguyu rüyamda  yaşamam  siyah saçlarını bir kez daha gördüm.  Ona bir kez daha sarıldım. 

Sahur team 2 

Hiç düşünmedik, sadece ağız dolusu nefret kustuk onlara. Aşağılar bir şekilde baktık hatta bakmadık bile görmezden geldik. Onları fazlalık, hastalık, bela olarak gördük. Hiç düşünmedik, sadece gittik sıcacık evlerimize sıcacık yemeklerimizi yemek için. Halbuki bir ekmek bile yeterdi öyle çok fazla şeyler de istemezler. Belki bir battaniye isterler en fazla. Ayağımın burkucu olduğu bir Zaman gittim camiye oturdum avluda. Geldiler oturdular çıkışta insanlara yalvaran gözlerle bakmak üzere. Bir anne ve küçücük bir çocuk. Daha yürümeyi yeni öğrenmiş. Annesi kirli bir bez parçasını Altan alıp oturdu somsoğuk mermere. Artık bir gayesi kalmamıştı bu korkunç dünyadan. Sadece çocuğu için katlanıyordu belkide. Sırf çocuğu üşümesin diye o somsoğuk mermerle arasındaki bez parçasını hiç düşünmeden aldı sardı çocuğuna sırf üşümesin diye. Sonra diğerleri de geldi. Bir kaç görmezden geldiğimiz insan daha. Bir kız, daha 10-11 yaşlarında hiç umrumda değil dilenmek tek derdi bir kaç lira almak. O an o soğuktan titreyen çocuğu güldürmek için neler yapmadı. O çocuk koşa koşa yanıma geldi. Hiç beklemedikleri bir şey yaptım aldım kucağıma çocuğu sevdim. Şaşırdılar tabi beklemiyorlardı. Tabii sonra namaz bitti. Yaklaşık 100 kişi çıktı. Yine aynı. Kimse görmedi onları. Tek ben gördüm. O an yanımda param yoktu belki ama vicdanım yanımdaydı.  

Of yemek...

Okuldan kaçtım annem yüzünden geri döndüm...

Gidenler hep özlenir ya da biri gittiğinde eksikliğini çok hissedizcez derler. Doğruyu söyliyim ben ilk şaşkınlıktan hiçbir şey hissedememiştim. Ne üzgünlük ne pişmanlık ne hasret ne özlem... Hiçbiri. Sadece şaşkınlık. Fakat şu an hissediyorum. Sesini, gülmesini,beni güldürmesini, beni çok sevmesini, fıkralarını. Ondan geriye resimler ve o hüzünlü Karadeniz şarkıları kaldı. Artık hissediyorum her zerresine kadar. Bir boşluk var. Bazen yanına giderdim ama fazla değil maalesef. O zamanki çocukluğumdan pişmanım. Şimdi olsa yanına koşa koşa giderdim. Beni küçükken olduğu gibi parka götürmesi, gezdirmesini çok isterdim. Bunların hiçbiri olsun istemezdim. 

Yalnız kalmaktan korkuyorum. Bu yüzden saçma sapan İnsanlara muhtaç oluyorum onlarla konuşmak gülmek kendi benliğimden uzaklaşmak zorunda kalıyorum. Ve artık kendi benliğime ulaşamıyorum oralarda bir yerde arada bir geliyor nankör kedi gibi bazen hatırlıyor galiba "aa bayadır uğramıyorum". Ama yine bazı insanlar var nankör kedi seviyor onları.  Onlar da nankör kediyi. Nankör kedi alıştı ya onlara hep uğruyor yavaş yavaş nankör unvanını da Kaybediyor ha.  Ama hâlâ öğrenmesi gerekiyor bazı şeyleri...

Sahur team 

Anıların depreşir eski durumları okudukça. Dışarıda bulamadığın hayati burada bulduğun gelir aklına. Burası farklıdır be sadece güzel anıların yoktur burada. Kötü anılarda beraberinde gelir ama çok kafana takmazsın. Burada yaşadığın güzel şeyler unutturur kötü şeyleri. Mesela burda sana çok destek olurlar bir şey için yardım iste hemen herkes koşa koşa gelir. Mesala buraya yeni üyeyim yaz onlarca kişi seni tanımadığı halde çok sıcak davranırlar.  Burası başkadır.

Ya durum güncellemelerini bulamıyom. Mal gibi kaldım açıkcası kdkdkdkdkd

Tatil ödevini veren hocaya vermek istediğim tepki : olüm veriyon da n'oluyo ben yine yapmıcam. (Sürüne sürüne ödev yapıyor şu an)