Kemankech

Daha neler neler var

Geçmiş olsun. Sen dinlenmeyi haketmişsin. Bak keyfine.
 
Bu arada kimetsu no yaibanın son sezonunu izledim de, kalitesiz animelerle zulmediyormuşum kendime ya. İhtiyacım olan anime buymuş. Her ne kadar "Bu tüm zamanların en iyi animesi" diyemesem de (vasatın üstü bir animenin kötü yanlarını bir kaç saat sonra kafa yorarken farkederim, o ana kadar dünyanın en iyi animesi son izlediğim animedir) izlemesi zevkli doyurucu bir sezon. İzleyin de gözünüz gönlünüz aksiyon görsün biraz.

Dikkat edin kafanıza teneke kola kutusu falan düşmesin. Ben meditasyon yaparken her türlü çer çöp geliyordu :D
 
Ben o paragrafı kitap okumanın zararlarını anlatmak için kaleme almıştım ama yanlış anlaşılmalara yol açmış galiba
        Uzun süredir kitap okuyor olsam da FRP ile tanışmam daha geçen yıl oldu. Hiç cesaret edip FRP oynayacak bir arkadaş gurubu arayamadım. Malum ülkenin internetinde altılı zar aratınca ganyan, oyun zarı aratınca kamasutra zarı çıkıyor. (Genelde yanında kırbaç veya dantelli iç çamaşırı hediye ediliyor. Herhalde yeterince açıklayıcı olmuştur.) İster istemez biraz uzak durdum Bir gün paraya kıyıp amazondan kaliteli bir zar seti alacağım ama bakalım ne zamana denk gelecek.
 
        Ortaokulda doğru düzgün bir harçlığımın olmaması (ve doğup büyüdüğüm şehir olan Ispartada güzel bir kitapçının olmaması) sebebiyle kitaplar aklımda hep pahalı olarak kaldı. Hatta gölgelerin efendisi serisinin kütüphanede bulunmayan nüshalarını merak edince yarı karanlık yarı bulanık taranmış pdflerini bulup, okunmayan yerleri tahmin ederekten sonuna ulaşabilmiştim. Yakın zamanda kitap fiyatlarının fırlamasıyla da tüm paramı kitaplara yedirme maceram daha başlamadan sona ermiş oldu. Ne drizzit efsanesinin sonunu görebildim ne de ejderha mızrağı serisine devam edebildim. (Bu arada ah Raistlin. Hüzünlü kekim T-T)
 
        Estağfurullah, birikimim diyebildiğim şey çok fazla değil. Zaten kütüphaneden okuyunca, başını okuduğun serinin sonunu göremiyorsun. Bölük pörçük bilgimle kendime okur dememse mümkün değil. Umarım bir gün ben de göğsümü kabartarak "Ben bir okurum... Benim başladığım biter. Beni gören romanlar ağlar, hikayeler kendinden geçer." diyebilirim, umarım hepimiz diyebiliriz.
 
Cevab-ün not: Sorun değil. Tatil dönemi olduğu için normalden daha fazla yoğun oluyorum, nadiren uğrayabiliyorum buraya. Dersler başlayınca daha fazla buraları dolduracağımı umud ediyorum.
 
        Aslında moe sevenlerin neden sevdiğini anlayabiliyorum. Ana karakter genellikle yok hükmünde yazıldığı için izleyicinin kendisini ana karakter yerine koyması kolaylaşıyor. Zaten sosyal hayatı sıfır olan otaku kardeşlerimiz, moe'sini izlerken kendisini elli tane şıkır şıkır kızın arasında zannedince içi gidi gidiveriyor. Tamamen insanların sosyal yoksunluklarını kullanan bu animeler ve oyunlardan hiç hazedemiyorum vesselam.
 
        Doujinshi deyince akla ilk gelen şey metamorphosis adlı mangadır. Sizden ricam okumayın okutmayın. Akla ve sağlığa zarar bir doujindir. Aynı zamanda benim genelde okuduğum ve alakamın bulunduğu doujinlerin en yakın örneğidir. Bir arkadaşla birbirimizi gaza getirerek bulduğumuz, okuduğumuz bu akla zarar doujinlerden hiç bir faydam ve zerre miskal aldığım zevk olmamıştır ve umarım olmaz da. Dojinshi dediğimiz şey tabii ki sadece psiko-manyak şeyler değildir. Ama kalanının da daha çok ergenlere ve pedofili vakalarına hitap ettiği için hiç bulaşmamanızı tekerrüren tavsiye ve rica ediyorum. Anlattığım bunca şeye rağmen hâlâ doujinshinin kötü olduğunu söyleyemiyorsam tek sebebi mangaka adaylarının büyük ajanslar tarafından kabul edilmeden önce hem çizimlerini geliştirdiği hem ekmek parası kazandığı sistem olmasındır. Örneğin made in abyss çıkmadan önce doujinshi olarak planlanıyormuş. Şu an elimizde made in abyss gibi bir anime varsa bu şuanki dojinshi kültürünün bir sonucudur.
 
        Elbetteki kahramanın yolculuğunu kıran seriler çok fazla. Aralarında en güzel kıran bana kalırsa durarara'dır. Her ne kadar kahramanın yolculuğu döngüsünğn kırılması hoş olsa da yazarların çoğunluğunun bunun dışına çıkmamasının bir sebebi var. Bu tarz hikayelerin (çok fazla şahsi ve desteksiz düşünce ileri sürüyorum ama tekrar söylemek zorundayım ki) bana göre asıl avantajı; mc'nin hikayenin başında senin benim gibi bir insan olduğunu görüp, mc'yi kendimize yakın hissetmemizdir. Eğer mc serinin başında süper güçlerle başlıyorsa da gündelik yaşamıyla veya aralara sokuşturulan flashback'lerle bizim gibi birisi olduğu gözümüze gözümüze sokulur. Klişelere ise kesinlikle karşı değilim. Benim karşı olduğum şey kolaya kaçmak için klişeler dışında bir şey verilmemesi. Burada moe'ye bir araba dolusu daha söverdim ama bu günlük yeterince gömdüğüm için bu kadarla iktifa edelim.
 
Verdiğiniz gaza kanıp bir sayfayı daha doldurmuşum hocam :D Bu gün daha az yazacaktım sözde. Her neyse.
                                                                                                                                                             Sürç-i lisan ettiysek affola.
 
 
 
Çalışkan çocuğun hali bir başka zahar :D Okullar bir numaralı cinli bölge oluyor genelde ama bakalım görebilecek misin bir tane
 
 
 
 

Allah belamızı bu gün mü verecek acaba dediğimiz başka bir Isparta sabahından herkese selamlar. Kaç gündür neredesin sen diyenlere cevabım şudur ki "Öldük Allahıma kitabıma döküldük yemin ediyorum. Varsa hakkınız helal edin şu bir haftadır yaşadığımı ömür billah yaşamadım devamını yaşarsak da ben göremem herhalde."
 
Nothing is true aniime kızı is real
 
Hee vefasızlardan yani
 
Karşim, hayatımı özetlemişsin gel sarılalım.
 
Takmaya değmez miladerim.
 
O kadar ara verirsen tabi unuturum. Boş koyma buraları.
Masa mı o?
 
Steins;Gate. Hâlâ sağdan soldan Makise Kurisu resimleri deşiririm.
 
Hoşgeldiniz efe'm. Allah kurtarsın fena sarmışsınız .
 
Bendeniz Kütahyada bilgisayar mühendisliğinde ilk yılını bitirmeye çalışan ortalama altı bir öğrenciyim. Animeye lisede bir arkadaşın omzunun üstünden naruto izleyerek başladım. Mangayla tanışmam ise One Punch Man'ın 2. sezonunu dünya gözüyle göremeyeceğimi düşünerekten, bari mangasını okuyayım, dediğimde oldu. Her gün manga anime takılayım isterdim ama internetten yana yüzüm hiç gülmediği için benim maceram daha çok biraz ara verdikten sonra geri dönüş şeklinde devam ediyor.
 
Buralarda sizin gibi tecrübeli kimseleri görmek forumun geleceği adına beni mutmain ediyor. İflah olmaz bir fantastik kurgu okuru olarak KayıpRıhtıma da müsait olduğum bir vakitte uğramaya çalışırım. Umarım buralar da bir gün felaha erecektir.
 
Geçmiş olsun. Bir şey olmaz çalışkan çocuksun sen çalışır eğlersin kendini
 
Ben daha izleyemedim :')
 
 
Öncelikle elinize sağlık döktürmüşsünüz resmen. Ardından affınıza sığınarak söylüyorum ki evvelden beri cümle kurma yeteneğinden mahrum olmam nedeniyle yazdığımı anlamanız birazcık zor olabilir. Yine de dilim döndüğünce bir şeyler anlatmaya çalışacağım.
 
        Küçükken, ailemde iki memur olmasından ötürü, çok fazla okul değiştirdim. Doğru düzgün bir arkadaş ortamım olmadığı için (ve ne internete ne de televizyona erişimim olmadığı için) tâ ilk okuldayken kitaplara sarmıştım. Denizler altında yüz bin fersahla su altı hazinelerinin peşine düşüyor, evliya çelebinin maceralarıyla ejderlerden kaçıp beylerin sofralarında gözbağı yapanları izliyor, sunguroğlu'yla bizans saraylarına sızıp serhat boylarında kılıç sallıyordum. Fantezi kurgularına ilk erişimim olan masal kitaplarını ise tekrar tekrar okuyor kah keloğlanla dev ütüyor, kah beğlerle ejderler dövüyordum. Sonrasında, o güne kadar kitaba erişmek için ana babasına yalvarmaktan başka yol bilmeyen ben, hayatımın en büyük hatasına düştüm. Kütüphaneyle tanıştım. O günden gayrı derslerde kitap okuduğum için devamlı azar yedim, nereye gidersem gideyim kafam kitaplarda kaldığı için sakar birisi olarak görüldüm, neredeyse hiç arkadaşım olmadı, en kötüsü ise (hiç bir pişmanlığım yok) kütüphanede tadı damağımda kalan serilerin devam kitaplarını almak için bütün harçlığımı romanlara harcadım. Kitap okudukça, orta okullu bir velet olarak, hayatım kötüye gitti; hayatım kötüye gittikçe kitaplara daha fazla gömüldüm.
    
        Bir şekilde liseye geçene kadar kitaplarla hayatta kalmayı başardım. Lisede benim için dönüm noktası olacaktı. Artık o asosyal, kitaplardan ayrılmayan, iç karartıcı çocuk olmayacaktı. Yeni ortam, yeni insanlar ve arkadaşlar! Her şey değişecek, devamlı övülen sosyallik ve muhabbet artık benim de hayatımda yer alacaktı!! Tâ ki acı gerçekler yüzüme malayla vurana kadar. Sosyal ortam genel olarak popüler kültür etrafında dönüyordu, bense dedem korkuttan masalları hâlâ saklayan birisi olarak olaya en uzak kişiydim. Popüler kültür akımına ben de katılmak istesem de ilk olarak internet lazımdı, akıllı telefon lazımdı, takip edecek idoller lazımdı. Bende ise sadece kitaplar ve orta okuldan kalma, bilgisayarların sırlı dünyasına olan merakım vardı. Ben de "toplumun köküne kibrit suyu" diyerekten, popüler kültürden uzak olduğu için toplumun (orta okuldan yeni çıkmış veletlerin) farkında bile olmadan dışladığı kişilerle takılmaya başladım. 2 arkadaşım vardı (yazıyla İKİ) birisi sayesinde oyunlarla tanıştım, diğeri ise animeye başlattı.
 
        Özellikle animeler, zaten hayal gücünün hikaye üzerindeki harikalarını görmeye bayılan benim için, ilaç gibi oldu. Batı edebiyatının aşırı ciddi yaklaştığı ölüm ve reenkarnasyona hafif alayla yaklaşan isekai eserleri ve yine batının groteks kültürüne tırnak yedirtecek kadar korkunç ve yunan trajedyalarını bile göz yaşına boğacak kadar iç karartıcı olan berserkle gönlümü fethetti. Elfen lied'le sadece güzel bir müzik ve bol miktarda ketçapla nasıl aşırı tutan bir film yapılacağını, üstat Miyazaki'nin animeleriyle de orta okulda ayıla bayıla okuduğum dede korkut hikayelerinin formülünü bana vererek ilgimi perçinledi. Animeleri izlemek zaman (ve çok fazla internet) harcattığı için mangalara geçtip seinenle tanıştım (ingilizcem kemale erince novellere de girişmeyi arzu ediyorum). Öncesinde vinland saga, death note, elfen lied vb. animeler izlemiş olsam da, boğucu çizimleri ve karanlık tonlarıyla seinen, kendini mangalarda sevdirdi. Doujinshiyle, japon kültürünün en karanlık ve en verimli tarlalarıyla tanıştım. Dehşet ve iğrenmeyi çağrıştıran hikayelerle japonyanın yetişkin filmi sektörünün karanlık yüzünü merak edip araştırdım, hatta geçenlerde ruhların kaçışı filminin devrin (af buyurun ama) s*ks sektöründe sıkışıp kalan kızlarına bir umut olsun diye yazıldığını öğrendim. Kimi zamansa "yahu sosyal tövbemi bozup birilerine mi yavşasam" dedirten sıcaklığıyla romantik mangalar okuyarak uykuya daldım. Bu arada hayır bahsettiğim romantizm doujinshi değil. Gerçekten.
 
        Anime kültürünü ssevsem de nefret ettiğim bir alt türü var. Kafanın yarısını kaplayarak orantıyı yırtıp atan gözler, aşırı fırfırlı pembeli mavili kıyafetler, tiz ve parlak renkleri çağrıştıran müzikler. Evet, moe kültürü. Her yeri yavaş ama istikrarlı bir şekilde istila eden o şey. Animelerin genel kalitesini aşağı çekmesi bir yana, oyun dünyasını da işgal etmeye başlayan hatta animeyle daha önce tanışmamış insanların anime diyince ilk karşısına gelen o şekilsiz kütle. Hikaye anlatımı rezalet olan, hatta hikaye namına bir şey olmayan, çizimlerinin estetikle zerre ilgisi olmayan, müzikleri türk rapinin son halinden daha beter olan (belki türk rapi daha kötüdür onu da dinlemeye katlanamıyorum) en fazla tiktok kadar çekici olabilen toksik alan. Benden uzak Allaha yakın olsun. Tabii ki anime dünyasında moe kadar rezalet animeler var. Ama hiç biri bu kadar tutmadı. Hiç bir kanıtım olmasa da moenin yayılmasının asıl sebebinin 4chan olduğunu düşünüyorum. Japonlar, ileri düzey amerika sevicilikleriyle, baktılar 4chan ve türevi channel'larda hep bu tarz şeyler şeyler dönüyor, genelde dalga geçiliyor. Amerikalılar en doğrusunu bilir diyerekten moenin tüketilmesinin artmasıyla üretilmesinin de artmasına dayalı bir döngüye girdiler. İçerdeki moe girdabından dışarıya sıçrayanlarsa dünyaya yayılmaya başladı. Son zamanlarda japonların "biz ne izliyoz ya" diyerek yavaş yavaş moe'den kurtulduklarını umut ediyorum ama bu sadece ponçik bir gencin sanrıları da olabilir. Konuyu sizin teveccühünüze bırakıyorum.
 
        Her ne kadar moe kültürü amerikadan yayılsa da amerikadan nefret etmekten çok kıskançlık duyuyorum. Yanlış anlaşılmasın kültürüne veya yaşam tarzına değil, kaliteli insanları toplayıp "bizi zengin et" demelerine özeniyorum. Burada popüler akımlar hakkında konuşmayacağım. Girsem de çıkamam zaten. Kısaca anlatmak gerekirse tüm dünyaya pazarladıkları tek renk başarılı pazarlamacılar sayesinde her gün daha çok satıyor ve amerikanın refahını artırıyor. Refahsa çok renkliliğe yol açıyor. Bizde bizi zengin edebilecek kalifiye pazarlamacılar yok mu? Var. Peki tarih boyunca islamiyetten önce yağmayla sonrasında ticaretle zengin olmuşken şimdi neden üç beş para babasının elinde dans ediyoruz? Bir zamanlar para akçe, mal canın yongasıyken şimdi para neden kirli, fakirlik niye övgüye medar oluyor? Affınıza sığınarak sıkıntılı bir muhabbete dönüşebilecek bu konuyu da yarıda kesip elinizdeki sorularla sizi dımdızlak bırakıyorum.
 
       Animelerin aynı formüller üstünden gitmesi konusuna değinecek olursak, çok satan her şey basit bir kaç formül üstüne kuruludur. Temel hikaye formülüne google'a heros journey yazarak ulaşabilirsiniz. Her şey heros journey döngüsü kadar formülize edilmemiş olsa da yeterince kazınca eninde sonunda e=mc^2 ye ulaşmak kaçınılmazdır. Önemli olan yol değil yolda ne olduğu değilmidir zaten? Kaplıca-hamam-sahil üçlüsünden birisi olsun ki yeterince fan service bulunsun. Miladerim için sahnesi veya fedakarlık sahnesi bulunsun ki çocuklar izlerken bir ders alsın, en olmadı bir şekilde aklına yazılsın. Bunlar neredeyse her animede olan şeyler. Ben bunların dışında kalan veya bunları alıp farklı bir şekilde işleyenler için anime izliyorum. Kalanlar da klişenin yanındaki yenilikler için izliyordur zaten. Değilse burada işimiz ne?
 
        Müzikten anlamam. Dinlersem ya fasıl ya klasik müzik ya da gırtlak müziği dinlerim. Onlar da arada sırada işte. Türkçe dinlemek istediğimde eski anadolu rock müziklerini vs. dinliyorum. Müzikten çok resme ilgim var. Ama en kalitesiz boyalar bile bu kadar olmuşken 3 renk tükenmezden öteye geçemiyorum. Dijitale çizmek ise ayrı bir dert ayrı bir zulüm.
 
 
 
                                                                                                                                                                                                                  Sürç-i lisan ettiysek affola
 
(edit: Yazmayı özlemişim be. Ödevler için yaza yaza yazmanın lezzetini unutmuştum. Hikaye yazmayı tekrar mı denesem acaba?)
(edit 2: az sonra dışarı çıkıyorum hakkınız helal edin.)
 

Zaten bana özel seni kabul etmezler :p
 
Vâd edilmiş gün için hazırlanıyorum. Siz de hazırlanın, gelişecek toplumda kendinize bir rol bulun.
 
Of be tekrar oynayasım geldi. Şöyle hayvan gibi mod kurup akmak istedim bir an.
 
Ama öyle beleşe değil. Reklamını yapacaksınız bol bol.
 
Dershane açılışında konuşma yapıyorumdur.
-Fırtına pelerinler! Rohanlılar! Avşarlılar! Forumcular! Aktaylılar! Bu gün bir parça toprak için değil, bir parça ekmek için  değil, gençlik için savaşacağız! Ne için savaşacakmışız?
+Para içiiiiiin...
 
O gün ölümün eşiğinden döndüm. Yağmur yağdı iki saat altında koşturdum. Akşamına yarı ıslak bir saat rüzgarda kaldım. Hâlâ öksürüp tıksırıyorum valla.
 
Nasıl gidiyor?

Zaten deha olsam burada işim ne değil mi :p
 
Delirsek rahatlayacağız ama bakalım.
 
 
Hoş geldin.
 
Seçilmiş üç beş kişiye geliyor :D

Günaydınlar yâ cemati forum.
 
  
Aga be. Forum yine duman altı...

Acıkana kadar canım. Bir gün tok beş gün aç. Tokman bizi kurtar dediklerinde şimdi olmaz açım mı diyecem? Alamam  sorumluluk morumluluk :p
 
Geçmiş olsun. Nası ısırdı köpek ya? Bizim kampüs te it köpek dolu ama sarmıyo kimseye. Eniğine falan mı sardın ne oldu?
Hani tanıdık da bi an düşünmedim de değil kim bu diye.

Olsa da yesek

Boşlukta hissediyorum demiştim ya. Şom ağzımı... neyse...
 
Kütahya neredeyse  bembeyaz :3

Geçmiş olsun. Diişlere iyi bak aman. Damağımda diş çıktığı için aylarca dişçiye gidip gelmişliğim var. Çekilecek çile değil valla.
 
 
Biraz geç oldu ama günaydın :D

Gençler yeniliklere daha rahat ayak uyduruyor diyorlardı sözde :P Tabii içinde bulunduğumuz ortamda genç olmak mümkün mü o ayrı inceleme konusu...
 
Ben rapor değil tarih yazarım, derdim ama hoca raporu kabul eder inş. ya.
 
O zaman bırakalım dağınık kalsın :p

Tünaydın. Şükür cümle ahvalime, ödevler ödevler işte nasıl olsun. Sen nasılsın?

Durduğum an belama atlayacak olan şu andan kaçarken ânı kaçırmaktan şikayetçiyim ben de. Edebi eser çıkarttım be.
 
Tecrübeli ölücü olarak tavsiyem kalkamayacağınız mezara yatmayın

Durduğum an belama atlayacak olan şu andan kaçarken ânı kaçırmaktan şikayetçiyim ben de. Edebi eser çıkarttım be.
 
Tecrübeli ölücü olarak tavsiyem kalkamayacağınız mezara yatmayın

Aaa var mı öyle şansımız. Nicedir undead olarak takılmaktan ciğerimiz çürüdü be :D

Tünaydın.
 
Tünaydın.
 
HAİİ (yine öldü... )
Cille izleyemedim ben pek :p Ben 10 yerine de generator rex'i tercih ederdim. Onu da fazla izleyemedim aslında, her neyse.
İki resmine bakıp öyle söyledim zaten. Arkadaşı sinirlendirmek için söylediğimi de kabul ediyorum :D
 
 

Tünaydın.
 
Tünaydın.
 
HAİİ (yine öldü... )
Cille izleyemedim ben pek :p Ben 10 yerine de generator rex'i tercih ederdim. Onu da fazla izleyemedim aslında, her neyse.
İki resmine bakıp öyle söyledim zaten. Arkadaşı sinirlendirmek için söylediğimi de kabul ediyorum :D
 
 

Öğleni şerifiniz hayr olsun. Daha ölmedim ama 2 hp'm falan kaldı. Nahpe ingilizceci...
Yemek yiyecek param yok zaten :')
 
Oo hemen bakayım :D

Teşekkürler. Halk kütüphanesinden sonra tek kutlayan sen oldun :')

Merhabalar efe'm. İyi öğlenler cümleten
Teşekkürler.
Gözüm açık gitmem artık.
 
 
Teşekkürler. Ne olsun işte. Sürünmeye devam. Sabahtan beri ödevlerle cebelleşiyorum. Çalışkan insanların neden kilolu olduğunu artık anlıyorum. Çok acıktırıyor be :p
 
:')
 
 
Ben de ödev yaparken açıp gırtlak müzikleri dinliyorum. Birisi gelip gırtlaklayacak beni ama hayırlısı bakalım :p Varsa güzel keko müziği atta onunla da kanser edeyim milleti geceleri.
 

O akşam internet gitti. @pegasusejder e de dediğim gibi maşallah diyorum hemen bela okları yağıyor böyle :')

Hemen başlıyorum o zaman. Hem gider yorumlarda falan seni överim meh meh meh
Geçen yıl tam kapanma dönemindeydi ve ders çalımaktan gerçekten gına gelmiştim. O üç gün hiç ders çalışmadım...
Resetten önce 100 lü bölümleri geçmişti sanırım. Şimdiki çevirmenler 100 ü geçsin tekrar başlayacağım bakalım :3
Pseudo haremi okudum çok sevmiştim. Rabbim herkese öyle kız nasip etsin (etmedi) Usotoki Rhetoric'e bir bakayım. Sararsa yarın akşama biter herhalde. Fazla değilmiş zaten. Bir kaç saatte parçalarım :)
 
edit: "Dolunayı izlemeyecek misin? bu bedava biliyorsun" Sanırım bu seri bu gün bitecek :3
 
Gelecek olurlarsa nazardan yanarlar zaten. "Hey maşallah yaw. Ne muazzam tayyare yapmışlar adamlar tü tü tü"

Allah acil şifalar versin inşallah.
 
 
Bekleyen derviş muradına eremeden gebermiş derler ama sonumuz öyle olmaz inş.